Zrozumieć Holendra

Od paru dni zbierałam materiały do nowej historyczno-fotograficznej notatki, ale pogoda nie rozpieszcza i nie zachęca do wyjścia. Ani nie sprzyja plenerowi... jakoś nie mam ochoty na szare ponure zdjęcia w deszczu. Przy takiej aurze ma się ochotę jedynie zostać w domu z filiżanką gorącej herbaty i dobrą książką. A skoro o książkach mowa, przypomniała mi się pewna pozycja, którą czytałam tuż przed przyjazdem do Holandii. "The Undutchables".

Jest to prześmiewcze spojrzenie Amerykanina mieszkającego w Niderlandach na mieszkańców tego kraju. Uśmiałam się niesamowicie już wtedy widząc pewne podobieństwa w zachowaniu Maurycego i spółki. Kolejne rozdziały omawiają holenderskie kurioza w dziedzinie:

• czym i kim jest ten dziwny twór
• transport publiczny (z czasów przed ov-chip kaart, jednak uważne obserwowanie nie-Holendra się nie zmieniło)
• domostwo 
• zamiłowanie do wszelkiej roślinności
• dzieci 
• kino
• pieniądze i zakupy (czasy guldenów)
• etyka pracy 
• przedstawianie się oraz rozmowy telefoniczne
• narodowe pasje
• zasady robienia zakupów (pieniądze i sposób ich wydawania jest, jak się zresztą przekonałam już, niezwykle ważnym elementem życia Holendrów, których ulubionym słowem jest "PRZECENA")
• prowadzenie pojazdów
• charakterystyczne zwyczaje
• rowery, wały, flagi i geje (cóż... tak jakby symbole narodowe)
• język
• jedzenie
• sex 'n drugs and rock 'n roll (kolejna porcja symboli)

Choć w pewnych kwestiach Holendrzy nie różnią się aż tak od Polaków (wychowywanie dzieci, prawa rządzące korzystaniem z publicznych środków transportu, czyli walka o byt, czy zachowanie w kinie) to muszę przyznać, że czasem ciężko ich zrozumieć. I nie mam tu na myśli dziwacznego języka, o którym rozpisywałam się już nie raz. W tym kraju panuje zasada, że wszystko musi być "na holenderski sposób". Od hektolitrów kawy, wąskie domy wymuszające okrutnie strome schody, wszechobecna woda, rowery i tolerancja dla wszystkiego (co holenderskie).

Żyjąc teraz w tej rzeczywistości coraz wyraźniej widzę, co autor miał na myśli. Fragment o toaletach mam nadal żywo przed oczami za każdym razem, gdy z owego przybytku muszę skorzystać. Zresztą to właśnie pomieszczenie w naszym obecnym mieszkaniu do dziś budzi we mnie dziwną mieszaninę uczuć rozbawienia, zdziwienia oraz strachu. Dlaczego? Jest ono bardzo osobliwe... czarne ściany, których farba już dawno zapomniała czasy swojej świetności, przyodziane pod sufitem w zdumiewająco udrapowanymi pajęczynami (usunęłabym je, ale ich wiek szacowany jest na czasy antyczne i jakoś tak potęgują tą groteskę) i plakat przedstawiający scenki z życia kabiny w klubowej/dyskotekowej toalecie. Wisienką na torcie jest oświetlenie zmontowane z wielkiej bożonarodzeniowej lampki-gwiazdy oraz... lustrzanej kuli dyskotekowej! Przysięgam, za wstęp do owego przybytku powinno pobierać się opłaty. Obiecałam przyjaciółce wrzucić zdjęcie, ale obawiam się o reakcję lękową mojej mamy na tle estetyczno-sanitarnym.

Niemniej wszystkim, którzy mają lub kiedykolwiek mieli do czynienia z Holendrami i chcieliby zrozumieć, dlaczego są tacy... specyficzni, polecam lekturę "The Undutchables" (Colin White & Laurie Boucke). Nie zrozumiecie Holendrów i tak, ale przynajmniej się solidnie uśmiejecie!  

Sprostowanie: jako że mój luby po przeczytaniu tego teksu niezwłocznie zadzwonił do mnie zatroskany przekazem jaki tu przemycam, spieszę z wyjaśnieniem. Może wyraziłam się nieco niefortunnie. Holendrzy nie narzucają nikomu niczego. Jeśli coś nie jest "na holenderski sposób" przeżyją (aczkolwiek będzie ich to kosztowało parę sesji u psychoterapeuty). Bardziej chodziło mi o ich sposób myślenia, mianowicie: wszyscy powinni brać z Holandii przykład i postępować według ich wzorca, bo to najsłuszniejsza i najlepsza droga. Oczywiście można po swojemu, ale to po prostu głupie lub strata czasu i działanie "po holendersku" wyjdzie na lepsze. 

Holender wie lepiej ;P (Tak mój drogi gryzoniu, to sarkazm)