Inspiracje

Należę do tych osób, które szukają w codziennym życiu drobiazgów, które cieszą. Do prawidłowego funkcjonowania potrzebuję ciągłej inspiracji, przychodzącej z różnych stron. Nietypowe zdjęcie, ciekawa książka, nowe miejsce, niebanalne wnętrze, kiełkująca roślina, apetyczna czekoladka, uśmiech zaspanego Maurycego, dobra muzyka... Cokolwiek. Ważne, żeby było i wznieciło tą drobną iskierkę. Bez niej popadam w bezczynność, świat traci kolory, a ja nie potrafię nawet nic napisać. 

Ostatnio tych iskierek trochę przybyło i z wielkim apetytem dokładałam je do mojej kolekcji dobrego samopoczucia. Dziś nastąpił punkt kulminacyjny, kiedy teściowa zabrała mnie (lub ja ją, to wsumie kwestia sporna kto tu kogo "wyprowadza" ;)) do jednej z jej ulubionych kawiarni. Cóż to była uczta dla zmysłów i wiary w ludzi. Zafascynowana tym miejscem, postanowiłam, że wrócę z aparatem i poświęcę cały post temu acryprzyjemnemu miejscu, a dziś uraczę Was jedynie drobnym zdjęciem, jako przedsmak nadchodzącej uczty. 

Dziwnie ciemne wyszło to zdjęcie i nie do końca oddaje urok tego miejsca, ale to znowu wina mojej komórki :(

Coraz wcześniej zachodzące słońce oraz chłodne poranki zaczynają nastrajać mnie jesienie. Cudownie, ponieważ jesień to moja ulubiona pora roku! Uwielbiam, kiedy dni są jeszcze ciepłe i słoneczne, a temperatury już nie tak upierdliwe, żeby nie można było czuć się wygodnie i komfortowo w normalnym ubraniu (mam na myśli takie, które nie odsłania wszystkich kończyn, ani wszelkich części ciała na punkcie których nie mamy kompleksów. Naraz!) Uwielbiam sweterki, szaliki, botki, więc schyłek lata we wrześniu jest tym o czym po upalnych wakacjach marzę. A skoro jesienne dni nadchodzą, to zaprowadziłam lekkie zmiany na balkonie i przekwitłe już chabry zastąpiłam kępkami wrzosów. 

W kuchni czerwienią nam się mini pomidorki, który Maurycy przytargał tydzień temu do domu... Tak, tak, dobrze przeczytaliście: facet po pracy poszedł sam do sklepu i z własnej, nieprzymuszonej woli kupił zielony krzaczek jako praktyczną ozdobę. Zaskoczył mnie tym niesamowicie i przez dłuższą chwilę nie mogłam wyjść z szoku. Czyżby jednak słuchał moich wywodów i wyrazów zachwytu nad niezwykłością zwykłych warzyw i przypraw? A skoro o tym mowa, to Wam również polecam książkę, która ostatnio sprawiła, że inaczej spojrzałam na ziemniaka, cukier, oliwę z oliwek i cebulę... "Historia smaku" Bryana Bruce'a to skarbnica zaskakujących ciekawostek na temat codziennych produktów spożywczych. 

No, ostatnie parę postów było dość osobistych. Pewne rzeczy musiałam z siebie wyrzucić. Już niebawem szykuję dla Was nową serię, w której zabiorę Was na gastronomiczną wycieczkę po Holandii. A tym czasem życzę udanego weekendu, tym bardziej, że jutro mamy Dzień Marzyciela i Dzień Dobrych Wiadomości! Oby te dobre wiadomości nie były jedynie marzeniami ;)