Kasztanobranie

Jesień w pełni pyszni się wszystkimi kolorami. Moja ulubiona pora roku. A najpiękniej wygląda w lesie, więc w niedzielę poszliśmy z Maurycym na spacer. Jak to dobrze, że wokół Nijmegen można można znaleźć tyle pięknych lasów i pagórków (wyjątkowa rzadkość w Holandii). 

Sezon na kasztany w pełni. Właściwie to już chyba nawet taki późny sezon mamy. W lesie można ich jeszcze na szczęście dużo znaleźć. Leżą na ziemi i chowają się w tych swoich nastroszonych, kujących zbrojach. Kasztany jadalne, bo o tych właśnie mowa mają znacznie więcej, dużo cieńszych i gęstszych kolców, niż te nasze polskie odpowiedniki. Ciężko takowego bezboleśnie wziąć do ręki. Za to nagroda czekająca wewnątrz jest zbyt dużą pokusą. Kasztanów spróbowałam po raz pierwszy rok temu, na podobnym spacerze po Kasztanowej Dolinie. Mają ciekawy smak... lekko orzechowy, ale znacznie delikatniejszy. I cudownie chrupią. 

Jak się okazuje, oryginalnie pochodzą one z terenów śródziemnomorskich i przywędrowały do Nijmegen z Rzymianami. To właśnie oni, około I wieku naszej ery przywieźli tu ze sobą drzewa dające uwielbiane przez żołnierzy "orzechy". Okoliczne pagórki stanowiły ważne punkty strategiczne, w których Rzymianie zakładali swoje obozy. I tak oto, dzięki legionistom Justine może dziś cieszyć się kasztanobraniem. A zapach kasztanów na mych dłoniach najwyraźniej bardzo spodobał się napotkanym krówkom, bo całe stado chciało się ze mną zaprzyjaźnić ;)

PS. Przepraszam za jakość zdjęć, ale miałam ze sobą jedynie komórkę.