Anatomia Holendra: licencja na szczerość

- Rozmawiając z kimś nieznajomym na przystanku autobusowym lub w pociągu, jakie tematy najczęściej poruszacie? - zapytała nas nauczycielka.

- Ja się zawsze czuję jakby przeprowadzano ze mną wywiad! - odpowiedziała koleżanka z Brazylii.

- O! A to czemu?

- Bo jak tylko się odezwę zaraz zaczynają pytać "Skąd jesteś? Co tu robisz? Jak ci się podoba Holandia?" i tak dalej, czasem pytając o zbyt prywatne kwestie!

To prawda... Sama nieraz doświadczyłam tego na własnej skórze. Z jednej strony może to być dość miłe, z drugiej wręcz nachalne, szczególnie gdy Holender zasypuje nas gradem pytać dotyczących naszego życia osobistego. Kiedyś pewien starszy pan źle mnie zrozumiał i uwidziało mu się, że mam dziewczynę. Jego i tak już duże zainteresowanie momentalnie podwójnie wzrosło i musiała wyprowadzać pana z błędu, tłumacząc, że nie, że ja taka nudna i tradycyjna jestem. Że żyję w związku z mężczyzną. Trochę był zawiedziony...

W Holandii istnieje wyrażenie "meteen met de deur in huis vallen" (wpadać natychmiast do domu wraz z drzwiami), które świetnie opisuje mentalność mieszkańców tego kraju. Oni nie lubą bawić się w gierki słowne, zbędne uprzejmości i owijanie w bawełnę. Zadają pytanie wprost, nie zastanawiając się czy w innym kraju lub innej kulturze takie zachowanie byłoby pozbawione taktu. Czas to pieniądz, a jak wiemy, Holendrzy są oszczędni, więc przechodzą natychmiast do sedna. To samo z uwagami i udzielaniem rad, które (szczególnie nieproszone) wydają się czasem mi i moim koleżanką zbyt krytyczne i bardzo nieuprzejme. A potem oni się dziwią, dlaczego się złościmy/obrażamy/przyjmujemy postawę obronną. Po prostu: nie byłyśmy na ten cios przygotowane! 

Przychodząc do holenderskiego domu nie oczekujmy, że gospodarz zapyta się dwa razy czy aby na pewno nie chcemy kawy/herbaty/ciastka. Nie to nie! Zapyta raz i więcej nie będzie się powtarzał, bo skromne odmawianie "żeby nie wyjść na łakomą/niegrzeczną" nie jest mu znane. W końcu po co miałby mówić, że nie chce, skoro chce. Ania nieraz się na tym przejechała, kiedy dopiero poznała swojego męża i polskim zwyczajem odpowiadała "nie, dzięki..." oczekując, że on nie zacznie sam "bezczelnie" jeść w jej obecności. Teraz już wie ;)

Czy znaczy to zatem, że Holendrzy są wścibscy, bezczelni i rozmawiają z każdym, na każdy temat? Czy oni nie znają słowa tabu? Bynajmniej nie. Są sprawy i sytuacje, w których mowa jest srebrem, a milczenie złotem. Za niegrzeczne byłoby uznane np. zapytanie kolegi z pracy ile zarabia, albo zwrócenie uwagi cudzemu dziecku, które rozrabia. Nie trzeba się też obawiać, że ktoś nam wytknie, że przytyliśmy. No chyba że łączą nas bliskie, przyjacielskie relacje. Koniec końców, może i Holendrzy są bardziej otwarci i bezpośredni, ale gdzieś tam głęboko, wcale aż tak bardzo się nie różnimy.