Z Holendrem na polskich drogach

Jak wielu z Wam zapewne wie z Facebook'a, nasza blogowa nieobecność ostatnio spowodowana była wyjazdem do Polski. Choć Boże Narodzenie spędziliśmy w tym roku w Holandii, miałam jeszcze okazję nadrobić prawdziwie polską Wigilię z moją własną rodzinką. Tak się składa, że babcia mieszka w województwie podlaskim i jest wyznania prawosławnego (a tam obchodzi się święta mniej więcej dwa tygodnie później!). 

Dla Mauryca ta wizyta też wiązała się paroma atrakcjami: czerwony barszczyk i pierogi, których zjadł podwójną porcję, nabożeństwo w "cebulowym kościele", z którego nic nie zrozumiał (zresztą ja też, bo w cerkwii nie odprawia się mszy po polsku), oglądanie żubrów w parku narodowym. Weekend zleciał nam szybko i bardzo przyjemnie. Cudownie było odwiedzić strony, gdzie spędzałam każde wakacje w dzieciństwie oraz poplotkować z kuzynkami, których wieki już nie widziałam. Choć przylecieliśmy do Warszawy, wylatywaliśmy z Katowic, bo chcieliśmy też spędzić choćby jeden dzień w moim rodzinnym domu. Dlatego też wracaliśmy z rodzicami samochodem całą drogę przez pół kraju. Siedem godzin jazdy. Co mój dzielny Holender przez ten czas zaobserwował? Co przyciągnęło jego uwagę? Co zdziwiło?

Oto jego spostrzeżenia z polskiego roadtrip ;)

• Polskie drogi wcale nie są takie złe jak twierdzimy. Nie licząc parę krótkich odcinków, nasze główne drogi są w naprawdę dobrym stanie. Sama byłam w szoku, ale najwyraźniej przygotowania do Euro 2012 nie poszły w las (a przez las) i jakość naszych jezdni się znacząco poprawiła. Przynajmniej dróg krajowych. Po tej uwadze, mój tata postanowił pokazać Maurycemu polskie wyboje i skręcił w jakąś mniejszą lokalną drogę. Ależ nas tam wytrzepało. Nie mniej jednak Panie i Panowie, generalnie nie mamy już powodu wstydzić się naszych dróg. Skoro Holender je pochwalił... a każdy kto był w Holandii, wie jak wygląda tutejsza infrastruktura.
• Ilość reklam jest porażająca. Rzuciło mu się to w oczy już przy jednej z pierwszych wizyt, ale uznałam, że przesadza. Potem mieszkając w Holandii też nie bardzo dostrzegałam tą kwestię. Dopiero po roku, podczas jednej z wizyt rzuciło mi się to w oczy. Setki tysiące banerów, billboardów, tablic reklamowych, szyldów. Na jednym ogrodzeniu potrafi wisieć ich cała galeria. Kiedyś wydawało mi się to najnormalniejsze na świecie. Teraz zaczynam rozumieć, jak taki oczopląs kolorów i sloganów może być rozpraszający dla oka nieprzyzwyczajonego kierowcy. W porównaniu z tym, holenderskie drogi mogą wydawać się takie puste i monotonne (jak zresztą tutejszy krajobraz).
• Można śmiało skręcać na parking lub stację benzynową. W krótce po odebraniu nas z lotniska, musieliśmy zatankować. Tata wypatrzył najbliższą stację benzynową i płynnie zjechał z drogi skręcając na teren stacji. Maurycy mało nie podskoczył: "Twój tata ot tak sobie skręca??". "No a co ma robić?" nie bardzo rozumiałam o co mu chodzi. "A nie powinien się najpierw rozejrzeć w przód i w tył?? Przecież... a no tak... wy nie macie tu rowerzystów" nagle załapał, że podjazd nie przecinał żadnej ścieżki rowerowej. I gdzie tu ten dreszczyk emocji, że nagle niewiadomo skąd może wyskoczyć nam pędzący niczym strzała jednoślad ;)
• Każdy dom jest inny. Polska zabudowa, szczególnie na wsiach jest bardzo rozmaita. Każdy dom jest z innej bajki i niczym nie przypomina sąsiedniego. Porozmieszczane są też nieco chaotycznie, w różnych odległościach od drogi. Przy tym wiele z nich jest bardzo dużych i samodzielnie stojących. Wytłumaczyłam mu, że to ze względu na wielopokoleniowe rodziny mieszkające pod jednym dachem. Bardzo mu się ten kaleidoskop podoba. W końcu spora to odmiana od holenderskich szeregowców z ciemnej cegły, pokrywających całe sąsiedztwa lub wręcz dzielnice. 
• Krajobraz wcalenie jest taki odmienny... do czasu. Jadąc przez tereny nizinne, mijające za oknem widoki wcale nie różniły się mocno od tych holenderskich. Ot pola, łąki, płasko. Od czasy do czasu las... tyle że ciągnący się nieco dłużej. Im bardziej przemieszczaliśmy się na południe, tym bardzie teren zaczynał falować. W okolicach Kielc odzyskał magiczne górki i wzniesienia, tak speckakularnie urozmaicające naszą trasę. Ok, znowu jesteśmy w Polsce!