Sezon na koce

I stało się. Lato odeszło w niepamięć z dnia na dzień i zawitała jesień. Bynajmniej nie narzekam. Uwielbiam jesień, to moja ulubiona pora roku. Sezon na botki, kozaki (choć na te to w Holandii sezon trwa cały rok), szaliczki, rękawiczki, grube wełniane sweterki... Do deszczu też już się względnie przyzwyczaiłam. Mój jesienny problem jest raczej natury wewnątrz-mieszkaniowej.

Problem grzewczy jeszcze przed nami, bo temperatury aż tak nisko nie spadły, żeby trzeba było kaloryfery puszczać w ruch. Mam nadzieję, że masz zeszłoroczny kompromis na 20 stopni w mieszkaniu nie będzie wymagał w tym roku ponownego regulowania. Nie uśmiecha mi się chodzenie na zmianę i podkręcanie termostatu, podczas gdy Mauryc go wiecznie zaniżał. Holendrzy kompletnie nie rozumieją idei, że kiedy za oknem chłód i szaruga, przyjemnie jest mieć w domu ciepło i nie być zmuszonym do noszenia dwóch grubych swetrów. Tak ich cholerna oszczędność. To ja już wolę zapłacić wyższy rachunek i nie mieć skostniałych palców pisząc dla Was kolejnych tekstów. 

Powoli jednak zaczyna się nocno-okienny dylemat. Mauryc, jak większość jego rodaków, uważa że w nocy okno musi być otwarte (a ewentualne ogrzewanie oczywiście wyłączone). Przyznaję, że w lekkim chłodzie i przy dopływie świeżego powietrza lepiej się śpi, niż w gorącu, jednak pod warunkiem, że możesz się otulić ciepłą, puszystą kołderką. I że nikt tej kołderki z ciebie w nocy nie ściąga! Dlatego od jesieni do wiosny zawsze z brzegu łóżka trzymam awaryjny kocyk. Jeśli robi się naprawdę zimno, kocyk nie jest nawet już awaryjny, ale stanowi moją drugą warstwę ochronną w nocy. Kwestia spania więc rozwiązana. Gorzej ze wstawaniem...

Wyobraźmy sobie przytulne łóżeczko i ciepłą kołdrę. Przyjemnie prawda? A teraz nagle dzwoni budzik i trzeba wystawić na zewnątrz wygrzane kończyny. Wyciągam rękę i włosy momentalnie stają mi na sztorc. Zimna wichura hula po naszej sypialni, a on oczekuje, że dobrowolnie wstanę zrobić mu kanapki do pracy? O co to, to nie! Tej części mentalności nigdy nie zrozumię, szczególnie gdy jeden znajomy powiedział mi kiedyś, że w zimie notorycznie spóźnia się do pracy. Czemu? Bo nie może wyjść z łóżka na ten chłód. To czemu do jasnej Anielki nie zamknie sobie na noc okna?? A mówią, że Holendrzy to taki racjonalnie myślący naród... Coraz częściej tego nie widzę ;)

Liczę po cichu, że nasz kot okaże się moim głównym sprzymierzeńcem. Ewidentnie nie lubi zimna i nie pasuje mu to otwarte nocą okno. A Mauryc jednak szybciej nad kotem się ulituje, niż nade mną ;) Chociaż z drugiej strony futrzasta bestia terroryzuje mnie w ciągu dnia, domagając się otwierania jej co chwilę drzwi lub okna. Ja z nimi chyba zwariuję...